Kobiety żyrafy z plemienia Padaung

Kobiety uzależnione od biżuterii i sławy.

Kobiety – żyrafy to ciekawa ozdoba ludzkości. Ciekawi jesteście, jak to jest być atrakcją turystyczną i czuć się codziennie jak gwiazda przyciągająca ciekawskie spojrzenia? Istnieją kobiety, dla których jest to codzienność, choć nie są wcale celebrytkami. Gapie z plecakami (turyści) obserwują je podczas codziennych czynności i robią im zdjęcia. To jedyne w swoim rodzaju kobiety-żyrafy a wioska, w której możemy je spotkać jest „ludzkim zoo”.

Niestety, tradycja noszenia miedzianych obręczy na szyjach kobiet to popularna atrakcja turystyczna. Wiele turystów odwiedza wioskę, w której żyją kobiety-żyrafy, aby zobaczyć je na własne oczy i zrobić im zdjęcia. W rezultacie, wioska zarabia. Ale te kobiety są codziennie podglądane, wystawione na nieustanne spojrzenia i uwagę turystów. A to może mieć negatywny wpływ na ich prywatność i godność. Jednocześnie, tradycja ta jest kontynuowana przez kolejne pokolenia, a obręcze są dodawane z biegiem czasu. To z kolei może prowadzić do poważnych zaburzeń kręgosłupa i innych poważnych konsekwencji zdrowotnych.

kobiety żyrafy

Kobiety żyrafy

Istnieje na to panaceum. Wystarczy zdjąć biżuterię. Jeśli któraś zdejmie swoje obręcze, natychmiast staje się transparentna dla publiczności. I przestaje się podobać i turystom i lokalnym mężczyznom. I przestaje zarabiać. Kobiety-żyrafy pochodzą z ludu Kayan, nazywanego Padaung. To plemię uchodźców z Birmy, zamieszkującego obecnie w Tajlandii.

Szybko jednak okazuje się, że pozbycie się ozdób nie przynosi ulgi i wolności. W rzeczywistości oznacza ono utratę tożsamości, statusu społecznego i źródła utrzymania. Często także oznacza wykluczenie z własnej wspólnoty, gdzie kobiety-żyrafy są uważane za symbole tradycji i dumy plemiennej. Dlatego też decyzja o pozbyciu się obręczy jest bardzo trudna. Często jest uzależniona od wielu czynników, takich jak presja społeczna, finansowa i rodzinna.

Pochodzenie Kayan

Plemię Kayan, znane także jako ludzie-żyrafy, pochodzi z Birmy i zamieszkuje obecnie Tajlandię. Niestety, dokładne pochodzenie tradycji noszenia miedzianych obręczy na szyjach kobiet jest nieznane i budzi wiele spekulacji. Jedna teoria mówi, że obręcze miały chronić kobiety przed atakami tygrysów, które miałyby trudniej zabić ofiarę przegryzając jej szyję. Inne teorie sugerują, że obręcze były symbolem prestiżu i bogactwa oraz zniechęcały porywaczy z innych plemion. Istnieje także teoria, że noszenie obręczy było formą hołdu dla smoczycy o imieniu Naga, posiadaczki pięknej szyi, która jest matką plemienia Kayan.

Kobiety na pokaz

Od dziecka zakłada się im te metalowe obręcze na szyję.  Proceder deformacji zaczyna się już od maleńkości w wieku 5 lat (pierwsze 6 pierścieni) i dokłada się co jakiś czas kolejne obręcze (w wieku 9 lat – 8 nowych) aż kobieta osiągnie swoje maksimum (14 lat = 19 obręczy). Dorosła kobieta może nosić aż do 25 takich obręczy, które ważą ponad 5 kilogramów. Dlaczego? Dlatego, że im dłuższa szyja, tym piękniejsza kobieta. Nieważne, że trudno i jeść i pić a noszenie obręczy samo w sobie jest ciężką pracą. Te kobiety są dumne ze swojego wyglądu a kiedy muszą ściągnąć biżuterię, aby dołożyć nowe zwoje, czują się nagie i wolą, aby ich mężowie ich nie oglądali.

Ksywa”długie szyje”

Tradycja noszenia obręczy stała się atrakcją turystyczną, a kobiety noszące obręcze na szyjach nazywamy „Długimi Szyjami”. Turyści często je fotografują i podglądają, jednak nie jest to bezkrytycznie akceptowane. Wiele osób uważa, że tradycja noszenia obręczy jest formą dyskryminacji i opresji kobiet. Problem polega na tym, że jest to często wymuszane przez mężczyzn i kobiety, które chcą zachować tradycję. Te kobiety muszą podjąć poważne poświęcenie i nosić ciężkie obręcze, co może powodować trwałe uszkodzenia zdrowia.Mimo tych kontrowersji, tradycja ta pozostaje ważnym elementem kultury dla ludu Kayan i jest często pokazywana i opowiadana przyszłym pokoleniom.

„Długie Szyje” mają tak zdeformowane ciało, żeby szyja wyglądała na nienaturalnie długą. Ale to złudzenie optycznie! Ich szyja wcale się nie wydłuża. Szyje kobiet, które ściągają obręcze wyglądają normalnie. Deformacja dotyka klatki piersiowej i obojczyków, które pod ciężarem metalu poddają się grawitacji i ulegają obniżeniu. Dlatego już dawno obalono mit, iż pozbawiona obręczy szyja miałaby się bez ich wsparcia załamać.

Trochę historii

Nikt nie jest już pewny skąd to wszystko się wzięło. Być może to dla ochrony przed atakami tygrysów, które podobno zabijają przegryzieniem szyi swoich ofiar? Istnieje także teoria, że to dla zniechęcenia porywaczy z innych plemion (zupełnie jak w przypadku Mursi). Inna teoria mówi, że składają one hołd pewnej smoczycy o imieniu Naga, posiadaczce długiej i pięknej szyi, która jest matką ich plemienia.

Te kobiety to archaiczny symbol

Niezależnie od pochodzenia tej tradycji, kobiety-żyrafy nosić te obręcze całe życie. Noszenie ich wiąże się z bolesnymi i powtarzającymi się procesami, a także z ograniczeniem ruchów. Wszystko to jest jednak warto, by zachować swoją pozycję i status w społeczeństwie. Mimo, że to już rzadka praktyka, kobiety-żyrafy są symbolem dla wielu z wytrwałości i poświęcenia dla tradycji i kultury.

Kontrowersje

Pomimo tego, że turyści lubią robić sobie zdjęcia z kobietami z długimi szyjami, nie wszyscy ludzie popierają tę tradycję. Niektórzy uważają ją za okrutną i nieludzką, ponieważ powoduje fizyczne i emocjonalne cierpienie kobiet. W rezultacie, rządy zaczęły ją kontrolować i regulować, aby chronić kobiety przed niepotrzebnym bólem i cierpieniem. Niemniej jednak, „Długie Szyje” nadal są popularne wśród turystów, którzy chcą zobaczyć tę rzadką i fascynującą tradycję na własne oczy.

Jednak „Długie Szyje” to nie tylko atrakcja turystyczna, ale też element tradycji i kultury Padaung. Wiele kobiet, niezależnie od wieku, nosi obręcze, ponieważ jest to element ich tożsamości i kultury. Obręcze symbolizują piękno i siłę, a także są znakiem, że kobiety należą do określonego plemienia. W wielu wypadkach, noszenie obręczy jest tradycyjnym zwyczajem. Przekazuje się go z pokolenia na pokolenie. Warto zauważyć, że nie wszystkie kobiety Padaung noszą obręcze, ale te, które decydują się na to, robią to podobno z własnej woli i nie czują się do tego zmuszane.

Spodobał Ci się ten wpis? Przeczytaj kolejny: Kanon piękna na świecie

4 komentarze

Dodaj komentarz